اچ آی وی همان ایدز است؟
به گزارش انجمن های سایه، عامل ایدز ویروسی به نام اچ آی وی است. این ویروس سیستم ایمنی بدن را ضعیف و به تدریج شروع به نابود کردن بخشی از سلول های گلبول سفید خون می کند. با کم شدن این سلول ها فرد به ایدز مبتلا می شود.
تاریخچه ایدز
زندگی انسان روی کره زمین، از ابتدا با دشواری ها و چالش های زیادی همراه بود. برای قرن ها و هزاره ها، مسائلی مثل تهیه غذا، گرما و سرما، اقامت و روبروه با حیوانات درنده مهم ترین دغدغه های بشر بوده اند.
حتی بعد از اینکه اجداد ما متمدن شدند هم نگرانی ها و مسائل دست از سر آن ها برنداشت: جنگ های بزرگ و همه گیری بیماری های خطرناکی مثل سل، حصبه، وبا و طاعون هر کدام در دوره هایی باعث شدند که بخش های بزرگی از جمعیت زمین از بین بروند.
در قرن بیستم با تمام شدن جنگ های دنیای و کنترل خیلی از بیماری های عفونی که پیش از این باعث مرگ بیماران می شد، به نظر می رسید بالاخره انسان به نقطه ای رسیده که می تواند با آرامش و بدون ترس از بیماری های واگیردار و کشنده به زندگی خودش ادامه دهد.
اما در اوایل دهه80 میلادی، دنیا با طاعونی جدید روبرو شد. بیماری ای کشنده که قشر خاصی را هدف گرفته بود و مثل یک نفرین، معتادان تزریقی، هم جنسگرایان، مهاجران اهل هاییتی و بیماران هموفیلی را با علایمی مثل التهابات حاد ریوی و مسائل پوستی غیرقابل کنترل درگیر می کرد. با شروع مرگ ومیر های گسترده ناشی از این بیماری مطالعه روی منشأ آن شروع شد.
جامعه پزشکی با موردی هولناک و ناشناخته روبه رو بود و تازه دو سال بعد از شروع تحقیقات، یعنی در سال 1982 مرکز کنترل بیماری های آمریکا توانست اسمی برای این بیماری انتخاب کند: ایدز.
عامل ایدز ویروسی به نام اچ آی وی است. این ویروس سیستم ایمنی بدن را ضعیف و به تدریج شروع به نابود کردن بخشی از سلول های گلبول سفید خون می کند. با کم شدن این سلول ها فرد به ایدز مبتلا می شود.
اما ایدز یکباره اتفاق نمی افتد. گاه ممکن است بدن سال ها در برابر این ویروس و اثرات مخرب آن مقاومت کند. این بیماری سه مرحله دارد: مرحله اول با ورود ویروس به بدن و ابتلای فرد شروع می شود. در این مرحله بدن با یک عفونت حاد روبه رو می شود، اما اغلب این عفونت فروکش کرده و بیماری به اصطلاح وارد مرحله دوم نهفتگی می شود، این مرحله گاهی سال ها طول می کشد.
این دوره برای کنترل بیماری یک زمان طلایی است، جدی دریافت علایم و انجام آزمایش های تشخیصی به شناسایی بیماری منتهی شده و انتخاب درمان مناسب در دوره سوم که مرحله ابتلاست، شانس زنده ماندن و زندگی عادی بیمار را افزایش می دهد.
اول دسامبر به عنوان روز دنیای ایدز نام گذاری شده، سازمان بهداشت دنیای (WHO) این روز را به عنوان فرصتی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات لازم در مورد وضع شیوع این بیماری و شیوه های موثر مقابله و کنترل آن، به خصوص درجوامعی نرخ شیوع در آن ها بالاست، انتخاب کرده است.
شناخت و تشخیص
موضوع حیاتی در تشخیص این بیماری شناختن نشانه های آن است. تب مزمن، یعنی تبی که بی دلیل شروع شده و با دارو و استراحت قطع نشود، نیاز به بررسی دارد. کاهش وزن بی دلیل، تورم غدد لنفاوی گردن، ران و زیربغل، همچنین عرق کردن در هنگام خواب، خستگی و ضعف، برفک زبان و عفونت های قارچی در اندام تناسلی هم نشانه های دیگر بیماری هستند که باید جدی گرفته شوند.
از آزمایش دادن نترسید: تنها راه تشخیص اچ آی وی، انجام آزمایش اختصاصی است. این آزمایش معمولا رایگان و به صورت کاملا محرمانه است و نتیجه آن به صورت کد و فقط به خود شخص اعلام می شود.
راه های ابتلا را بشناسید: این یک واقعیت است که ویروس اچ آی وی، اغلب از طریق روابط جنسی پر خطر منتقل می شود. همین طور استفاده اشتراکی از سرنگ آلوده هم باعث شده معتادان تزریقی در برابر این بیماری آسیب پذیر باشند. انتقال ویروس از مادر به کودک در دوره حاملگی و شیردهی بالاست، دریافت خون و فرآورده های خونی آلوده، تماس با ابزار تیز و برنده آلوده و انجام تتو در مراکز غیربهداشتی هم از راه های دیگر انتقال ویروس است.
مراقبت مهم ترین گام پیشگیری از ابتلا به ایدز: ایدز، واکسن یا درمان قطعی ندارد و مهم ترین روش برای مقابله با آن در درجه اول پیشگیری و مراقبت است. استفاده از ابزار های محافظتی در روابط جنسی و استفاده از سوزن استرلیزه و غیراشتراکی مهم ترین راه های پیشگیری است.
از بیماری بترسیم و بیمار را حمایت کنیم: می دانیم که مراقبت نخستین راه مبتلا نشدن به ویروس اچ آی وی است. دانستن این نکته هم مهم است که ویروس از طریق تماس های روزمره مثل دست دادن، در آغوش کشیدن و استفاده از لوازم غیرشخصی افراد مبتلا منتقل نمی شود. این ویروس مسری نیست و در اماکن عمومی و در حال انجام فعالیت های روزانه به آن مبتلا نخواهید شد.
باور های اشتباه
ایدز یکی از بیماری هایی است که افسانه ها و اطلاعات نادرست درمورد آن فراوان است، گاهی این باور های غلط می تواند ذهنیتی غیرواقعی نسبت به بیماری ایجاد کند، بعضی از این باور های غلط را مرور می کنیم:
اچ آی وی همان ایدز است
اچ آی وی نوعی ویروس است که وارد بدن می شود و می تواند به دیگران انتقال پیدا کند. اما ایدز زمانی اتفاق می افتد که سیستم دفاعی بدن فرد دارای اچ آی وی ضعیف شده و دیگر توان مقابله با ویروس را نداشته باشد. درواقع فرد می تواند حامل و ناقل ویروس اچ آی وی باشد، اما هرگز مبتلا به ایدز نشود.
ایدز تنها سراغ افرادی که زندگی بی بندوبار دارند، می رود
اگر در مورد این بیماری تنها بر سر یک موضوع اتفاق نظر وجود داشته باشد، آن نکته این است که فقط و فقط رعایت موارد بهداشتی و مراقبت های جنسی و اعمال پیشگیرانه، از ابتلا به این بیماری جلوگیری می کند. متاسفانه یا خوشبختانه هیچ نوع اعتقاد، باورمندی، نوع زندگی شهری یا روستایی در ابتلا به این بیماری موثر نیست. رفتار های پرخطر نامتعارف جنسی و تزریق موادمخدر با سرنگ مشترک، احتمال دریافت این عفونت را بیشتر می کند.
همنشینی با بیماران مبتلا به ایدز باعث انتقال HIV می شود
ویروس HIV از طریق تماس، اشک، عرق یا بزاق دهان منتقل نمی شود. بغل کردن، بوسیدن یا دست دادن با فرد مبتلا، تماس با سطح توالت فرنگی یا دستگیره در بعد از بیمار، پوشیدن لباس او و استفاده از تجهیزات ورزشی مشترک در باشگاه ورزشی ویروس را منتقل نمی کند.
بیماری ایدز درمان دارد
در حال حاضر برای این بیماری درمان قطعی وجود ندارد. دارو های موجود طول عمر افراد مبتلا را افزایش داده و مرگ را به تعویق می اندازند. این دارو ها درواقع پیشرفت بیماری را به تأخیر انداخته و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود می بخشد،، اما بیماری را به طور کامل محو نمی کند.
ایدز سرانجام زندگی است
این واقعیتی است که اچ آی وی سیستم ایمنی بیماران را ضعیف می کند، اما با استفاده از دارو های ضد رِتْرو ویروسی، طول عمر افراد مبتلا به اچ آی وی بیشتر شده و می توانند سال های بیشتری زندگی با کیفیت داشته باشند.
افراد مشهور مبتلا به ایدز
راک هادسن برای سال های سال الگو و کننده مرد قوی در فیلم های هالیوودی بود. او همیشه نقش مردانی را بازی می کرد که می توان با تکیه بر آن ها از بحران ها گذر کرد. قهرمان هایی که گاه به خوبی درک نمی شدند یا از طریق نزدیکان شان مورد سوءاستفاده قرار می دریافتد، چهره پیروز تبلیغات و نمونه انسان سالم.
خبر ابتلای این هنرپیشه بزرگ و خوش چهره به ایدز، خبری معمولی نبود. هادسن در سال 1984 جراحی قلب باز کرده بود و احتمال دارد دلیل انتقال ویروس به بدن او، تزریق خون آلوده، حین این عمل بوده باشد. یک سال بعد یعنی در سال 1985 تنها یک ماه قبل از تولد 60 سالگی، این ستاره بزرگ سینما از دنیا رفت.
پس از مرگ دراماتیک راک، خانواده و دوستان نزدیکش مثل الیزابت تیلور و دوریس دی کمپین های بسیاری برای اطلاع رسانی و آگاهی درباره این بیماری برگزار کردند که باعث جذب سرمایه های قابل توجه برای تحقیقات و یافتن درمانی برای ایدز شد.
فردی مرکوری موسیقی دنیا را از جهات زیادی تغییر داد. گروه انگلیسی کویین، تاریخ موسیقی، سلیقه مخاطب، اجرای کنسرت و جسارت در سبک های مختلف را با استاندارد جدیدی روبرو کرد، اما شاید تکان دهنده ترین بخش داستان کویین خبر ابتلای فردی به ایدز بود.
این موزیسین و خواننده پر جنب وجوش به مدت چهار سال بیماری اش را از علاقه مندانش مخفی کرد. اما خاتمه در بیست وچهارم نوامبر 1991 درحالی که تنها 45 سال داشت، بر اثر ذات الریه ناشی از ایدز درگذشت. فردی قبل از مرگش تلاش هایی جدی برای اطلاع رسانی درمورد این بیماری کرد و پس از مرگش هم به یاد او بودجه های بسیاری برای آگاهی دادن در مورد ایدز و درمانش اختصاص داده شد.
علاقه مندان فیلم های کلاسیک هرگز چهره سرد آنتونی پرکینز را در فیلم روانی هیچکاک فراموش نمی کنند. این بازیگر مشهور در سال 1992 بر اثر عوارض ناشی از ایدز درگذشت. او که سال ها به توصیه همسرش بیماری را از مردم و رسانه ها مخفی کرده بود درنهایت با این جمله در یاد علاقه مندانش باقی ماند: به گمان اغلب مردم، ایدز عذاب خداوند است، اما من معتقدم این بیماری فرستاده شده تا به انسان ها عشق، تفاهم و همدردی بیاموزد.
منبع: فرادید